vrijdag 4 maart 2011

Nabericht



De Camino Mozarabe de Santiago, de Via de la Plata, 6 weken lopen van zuid naar noordwest Spanje, is een enorme ervaring. Ik ben nu een week thuis en er nog niet van bekomen.
Hieronder geef ik wat praktische adviezen voor een ieder die ook overweegt de tocht te gaan lopen.

1.
De route, voornamelijk over zandwegen, Calzada Romana, zandpaden en af en toe langs asfaltwegen, is over het algemeen goed aangegeven met gele pijlen. We zijn maar enkele keren kort verdwaald, waarbij de GPS van Rob (met daarin de kaart van Spanje) uitkomst bracht. We hebben de hele gelopen route in zijn GPS gezet. We sturen graag en kosteloos onze gelopen GPS route aan geïnteresseerden toe. Je hebt wel het programma Garmin Mapsource nodig.

2.
De mooiste tijden om de Camino te lopen (wat klimaat en natuur betreft) zijn de maanden april/mei en september/oktober. In de winter kan het veel regenen (vooral in Galicië) en in de zomer is het erg warm (vooral in Andalusië en Extremadura). Als je in april/mei of september/oktober loopt, kun je verwachten dat er veel andere pelgrims in de albergues zijn. Wij liepen in januari/februari en waren er bijna altijd alleen.

3.
Ik raad aan zo licht mogelijk te lopen, zie mijn paklijst die ik aan het begin van de weblog heb gepubliceerd.

4.
Rob had een mini laptop bij zich. In bijna ieder dorp in Spanje is in een bar of bibliotheek gratis wifi beschikbaar.

5.
Wat ik fout gedaan heb, was met te lichte lage schoenen te gaan lopen. Ik kreeg daardoor meteen een enkelblessure. Daarna nieuwe hogere wandelschoenen gekocht, die moesten worden ingelopen. De eerste 3 weken dus veel pijn en blaren gehad. Compeed en paracetamol (2 dagen) hebben mij op de been gehouden.
Ik raad aan de tocht te lopen met goede ingelopen hoge of halfhoge wandelschoenen.

6.
In het binnenland van Spanje zijn er nauwelijks mensen die Engels kunnen spreken. Een basis kennis van het Spaans is dus wel handig. Neem tenminste, als je het Spaans niet beheerst, een boekje zoals 'Hoe zeg ik het in het Spaans' mee.

7.
Je kunt de tocht net zo goedkoop of duur maken als je zelf wilt. Slapen in albergues (herbergen) in stapelbedden is heel goedkoop (vanaf € 5,- per persoon per nacht). Daar zijn bijna altijd goede douches en ook een gemeenschappelijke keuken, waar je een eigen maaltijd kunt maken. Wij hebben gekozen voor een combinatie van verblijf in albergues, hostales (kleine hotels met slaapkamer en eigen badkamer) en 2x verblijf in een 4 sterren Parador. 2x hebben we zelf het eten gemaakt en verder steeds goed in de plaatselijke horeca gegeten. We hebben ons niets ontzegd en in totaal in deze 6 weken € 2130,- per persoon uitgegeven, dus ongeveer € 50,- per persoon per dag.

8.
Als je wat flexibel bent, is het niet nodig vooraf je verblijf te reserveren. Het is op de Camino gewoon dat pelgrims 's avonds aankomen en de volgende ochtend vroeg weer vertrekken. Ons overkwam het een keer dat ze -waar we wilden slapen- een accommodatie aan het verbouwen waren en we 6 km moesten doorlopen. En zo zal het in het hoogseizoen ook wel eens voorkomen dat je, als alle bedden in een albergue vol zijn, daar in je slaapzak op de grond moet slapen. Maar altijd zorgt men voor de pelgrims en nergens word je in de steek gelaten!

9.
We hebben tijdens de hele tocht overal het kraanwater gedronken. Soms smaakt het wat minder (maar dat is op verschillende plaatsen in Nederland ook zo), maar volgens ons is het overal veilig het kraanwater te drinken.

1 opmerking:

  1. "Toevallig"...nee, toeval bestaat niet écht, de waarheid is dat ik, spijts mijn schouder- en nekpijn, terug in een periode ben beland dat ik...ik zou zo graag van Sevilla naar mijn geliefd Salamanca stappen.
    Eerst: proficiat! In de winter!
    In september 2009 liep ik van Salamanca naar Santiago, de helft dus. Het ging goed, 23 dagen effectief, en ik herken bepaalde foto's uit je blog omdat ik er zelf voorbijgelopen ben. Ik hou van de meseta, de eindeloze vertes, de eenzaamheid, het was overigens tpt 37 graden warm, maar geen belet, behalve dan dat ik op gegeven moment moest stoppen op me aan te kleden, je stapt daar steeds noordwaards en die middagzon pal op de achterkant van je benen...
    Nee, een geweldige ervaring. Het best was wanneer ik alleen liep, de stilte, en dan, in ieder dorp, de korte of langere gesprekken, met die net vrijgekomen gevangene die, aan de uitgang van die enorme gevangenis voor Zamora zittend op twee grote valiezen wachtend op de bus vroeg of ik geen cigarro had. Ik rook niet. Of Mijnheer Naciso Flores (beide bloemen...) die me zijn geitenstal liet bezoeken. En de oudere dames die me vroegen een gebed te doen, eens aangekomen in Santiago.
    Ik weet niet of ik het nog aankan. Ik lees alvast je blog, bedankt ervoor, en omhels je.
    Paul

    BeantwoordenVerwijderen